თუმოროფობი ყოველ დილით ადგომისთვის ისე იბრძოდა, როგორც სხვები გადარჩენისთვის. მაღვიძარას იმაზე ბევრად უფრო ადრე აყენებდა, ვიდრე სჭირდებოდა, რადგან იცოდა, რომ სერიოზული დებატები ელოდა - უნდა დაერწმუნებინა საკუთარი თავი იმაში, რომ ადგომა აუცილებელია, ხოლო შინაგანი მონოლოგები რუბრიკით: "გორი ვსიო სინიმ პლამენემ, ერთი ყველაფრის დედაც", სრული სისულელეა. შხაპამდე რომ მიღოღდებოდა, იქიდან გამოსვლაში უკვე წყლის ძალა ეხმარებოდა. და მერე ავტომატურად ირთვებოდა ყოველდღიური მოვალეობების ანესთეზია, რომელიც უკვე კარგა ხანია თუმოროფობის ცხოვრების მამოძრავებელ იმპულსად იქცა.
No comments:
Post a Comment